Öykülerimiz
20 Milyon Avaaz Üyesini Kutluyoruz
Bizim öykülerimiz
Hepimizin kim olduğumuz ve ne yollardan geçtiğimize dair bir hikayemiz vardır. Birisiyle tanışmanın en etkili yolu onların hikayelerini dinlemektir. Sen de öykünü anlat veya bir başkasının öyküsünü okumak için haritaya bak -- ve eğer okuduklarından etkilendiysen yazara kişisel bir mesaj gönder.
Aşağıda diğer üyelerin öykülerinden alıntıları okuyabilir ve kendininkini anlatabilirsin:
Joseph
Avustralya
Philippa
Güney Afrika
İnanılmaz yanları olan bir öyküm yok. Oldukça normal, orta yolcu bir insanım denebilir. Beyaz bir Güney Afrikalıyım, Güney Afrika'da yaşıyor ve bekar bir anne olarak iki oğlan çocuğu yetiştiriyorum... Yorucu zorluklara rağmen, neredeyse alt edilemez büyüklükteki yolsuzluk dağına rağmen, çözümün bir parçası olmayı seçiyorum, her seferinde tek bir ev halkı olsa bile.
Emil
Bulgaristan
... 1989 yılında 29 yaşındaydım, çalışıyordum ve Komünist rejim hala faaldi ve güçlüydü... Batı dünyasından ve yaşam tarzından oldukça farklıydı... Sonra birden Demir Perde yıkıldı... Bulgaristan kentlerinin sokaklarında ve meydanlarında yürüyor, demokrasi için sesimizi yükseltiyoruz...
Adrian
Avustralya
Benim adım Adrian, 72 yaşındayım... en canlı hatıralarım orta Avustralyanın engin topraklarını gezdiğim zamanlardan kalma... O seyahatlerde beni en çok etkileyen şey ülkenin İlk Halklarıydı... Zengin Aborijin kültürünün kabul gördüğü tek şey tanınmış yerli sanatçıların yaptığı resimlerin astronomik fiyatlarla satıldığı sanat galerileriydi...
Adrianna
Amerika Birleşik Devletleri Ben 67, kocam da neredeyse 69 yaşındayız... Son olarak [topluluğumuzda hidrolik kırılma yapılmasına] barışçıl bir biçimde ve çok yüksek bir sesle hayır demek için bir araya geldik. Bu yöntem bu yeri ve güzelim bağ bahçelerimizi mahvedecek...
Eric
Nepal
... Yaşları 7 ila 16 arasındaki bu 16 oğlan çocuğundan ibaret grup hayatlarını plastik şişe toplayıp satmak, gelen geçenden para dilenmek ve yiyecek bulabilmek için çöpleri karıştırmakla sürdürüyor. Onlarla tanıştım... Beni sokak çetelerinekendilerinden biriymişim gibi kabul eden, bana onur verici 'Papa' (Baba) lakabını takan bu şahane çocukları nasıl bırakıp gidebilirdim ki!!...
Joseph
Avustralya
Philippa
Güney Afrika
İnanılmaz yanları olan bir öyküm yok. Oldukça normal, orta yolcu bir insanım denebilir. Beyaz bir Güney Afrikalıyım, Güney Afrika'da yaşıyor ve bekar bir anne olarak iki oğlan çocuğu yetiştiriyorum... Yorucu zorluklara rağmen, neredeyse alt edilemez büyüklükteki yolsuzluk dağına rağmen, çözümün bir parçası olmayı seçiyorum, her seferinde tek bir ev halkı olsa bile.
Emil
Bulgaristan
... 1989 yılında 29 yaşındaydım, çalışıyordum ve Komünist rejim hala faaldi ve güçlüydü... Batı dünyasından ve yaşam tarzından oldukça farklıydı... Sonra birden Demir Perde yıkıldı... Bulgaristan kentlerinin sokaklarında ve meydanlarında yürüyor, demokrasi için sesimizi yükseltiyoruz...
Adrian
Avustralya
Benim adım Adrian, 72 yaşındayım... en canlı hatıralarım orta Avustralyanın engin topraklarını gezdiğim zamanlardan kalma... O seyahatlerde beni en çok etkileyen şey ülkenin İlk Halklarıydı... Zengin Aborijin kültürünün kabul gördüğü tek şey tanınmış yerli sanatçıların yaptığı resimlerin astronomik fiyatlarla satıldığı sanat galerileriydi...
Adrianna
Amerika Birleşik Devletleri Ben 67, kocam da neredeyse 69 yaşındayız... Son olarak [topluluğumuzda hidrolik kırılma yapılmasına] barışçıl bir biçimde ve çok yüksek bir sesle hayır demek için bir araya geldik. Bu yöntem bu yeri ve güzelim bağ bahçelerimizi mahvedecek...
Eric
Nepal
... Yaşları 7 ila 16 arasındaki bu 16 oğlan çocuğundan ibaret grup hayatlarını plastik şişe toplayıp satmak, gelen geçenden para dilenmek ve yiyecek bulabilmek için çöpleri karıştırmakla sürdürüyor. Onlarla tanıştım... Beni sokak çetelerinekendilerinden biriymişim gibi kabul eden, bana onur verici 'Papa' (Baba) lakabını takan bu şahane çocukları nasıl bırakıp gidebilirdim ki!!...