×
Εφαρμογή μοντέλου Βερολίνου για την προσαρμογή βρεφών και νηπίων
Δημιουργός ψηφίσματος:
ΚΑΤΕΡΙΝΑ Τ.
- Παραλήπτες:
Υπουργείο Εργασίας- Δήμοι όλης της χώρας, Υπουργείο Παιδείας
Αγαπητοί Γονείς, Παιδαγωγοί, Δημόσιοι φορείς, πόσοι από εμάς δεν έχουμε έρθει στην δυσάρεστη θέση να μην γνωρίζουμε πως να εντάξουμε το παιδί μας στο περιβάλλον του σχολείου με τρόπο που να ωφελεί το παιδί, την οικογένεια, το σχολείο, τη μάθηση; Έναν τρόπο που να σέβεται πρωτίστως το παιδί και το στάδιο ανάπτυξης που βρίσκεται και να το βοηθά να ενσωματωθεί ομαλά για πρώτη φορά μακρυά από την ασφάλεια του σπιτιού του, να το βοηθά να ανοιχτεί στη μάθηση με χαρά και όχι με φόβο και άγχος.
Πλησιάζει ο καιρός που βρέφη κ νήπια θα πρέπει να εισαχθούν στην προσχολική ζωή. Αυτό σημαίνει περίοδος στρες τόσο για τα παιδιά, όσο κ τους γονείς.
Μια προσαρμογή χωρίς στρες, κλάματα, ουρλιαχτά κ διαταραγμένη σχέση γονέα-παιδιού είναι δυνατή.
Το αίτημα αυτό έχει σαν στόχο να διεκδικήσει την προσαρμογή των βρεφών- νηπίων σύμφωνα με το μοντέλο Βερολίνου.Το μοντέλο Βερολίνου είναι ένα επιστημονικό μοντέλο προσαρμογής που επιτρέπει τον κύριο φροντιστή του βρέφους-νηπίου να είναι παρών στην τάξη για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα προκειμένου να διευκολύνει την μετάβαση του παιδιού από το σπίτι στο προσχολικό περιβάλλον.
Γνωρίζουμε ότι είναι σημαντικό για την μετέπειτα πορεία του παιδιού στο σχολείο, η πρώτη του επαφή με αυτό να μην είναι τραυματική. Το συνεχές κλάμα για μέρες, χωρίς ανταπόκριση, αποτελεσματική παρηγοριά κ ανακούφιση σηματοδοτεί εσωτερική ένταση, στρες, δηλ. μια τραυματική εμπειρία. Ό, τι συνδέεται με τραυματική εμπειρία είναι μάλλον δύσκολο να ξεπεραστεί, αν δεν υπάρχει σχολικό υποστηρικτικό περιβάλλον. Άρα το σχολείο συνδέεται με μια μάλλον δυσάρεστη εμπειρία κ αυτό μπορεί να αποτελέσει λόγο κακής επίδοσης, σχολικής φοβίας κλπ.
Είναι επίσης, πολύ σημαντική η σχέση παιδιού-παιδαγωγού. Η σχέση αυτή φαίνεται επίσης, να συνδέεται ερευνητικά με την μετέπειτα σχολική πορεία κ σχολική απόδοση (Birch, Ladd, 1997, Hamre, Pianta, 2003). Η σχέση αυτή χρειάζεται χρόνο κ χώρο για να οικοδομηθεί. Είναι πολύ βασικό για την ψυχική υγεία του παιδιού ο σεβασμός στον προσωπικό του ρυθμό που αφορά στην εξοικείωση με το χώρο, στην ομάδα συνομηλίκων κ στους υπόλοιπους ενήλικες στο χώρο, όπως διευθυντές, προσωπικό κλπ. Η ποιότητα της σχέσης αυτής συνδέεται θετικά κ με τις σχέσεις των παιδιών μεταξύ τους (Howes, Hamilton, Matheson, 2008)
Με το μοντέλο Βερολίνου:1) Ο παιδαγωγός διευκολύνεται στο έργο του καθώς ο σχολικός ρυθμός δεν διαταράσσεται. Όταν η προσαρμογή όλων των παιδιών γίνεται ομαλά, η ομάδα λειτουργεί κ επικοινωνεί καλύτερα. Έτσι ο παιδαγωγός οργανώνει τις δραστηριότητές του με μεγαλύτερη ευκολία κ μπορεί να προλάβει ή κ να «θεραπεύσει» καλύτερα τυχόν πισωγυρίσματα των παιδιών.
2) Ο γονέας έχει ένα ήρεμο, χωρίς άγχος παιδί που επιστρέφει με όρεξη στο σπίτι για την συνέχεια της ημέρας τους. Έχει ένα παιδί που -σε συνεργασία κ με τον παιδαγωγό- μαθαίνει το περιβάλλον του σχολείου κ αυτορρυθμίζεται ως προς αυτό. Δηλ. ο γονέας επεμβαίνει σταδιακά ολοένα κ λιγότερο στην προετοιμασία του παιδιού για το σχολείο. Μια ομαλή προσαρμογή φέρνει την ετοιμότητα του παιδιού για το σχολικό περιβάλλον πιο κοντά χρονικά, δηλ. νωρίτερα το παιδί είναι ικανότερο για περισσότερα.
Διεκδικούμε ενιαίο σύστημα προσαρμογής για την προσχολική αγωγή σύμφωνα με το Μοντέλο του Βερολίνου που περιλαμβάνει 4 φάσεις. Την φάση της γνωριμίας, την φάση αποχωρισμού, την φάση σταθεροποίησης κ την τελική φάση. Στη φάση γνωριμίας η μητέρα του παιδιού (ή το πρόσωπο αναφοράς) είναι παρούσα.
Χρειαζόμαστε όλοι παιδιά, γονείς, παιδαγωγοί ένα σύστημα προσαρμογής που θα υποστηρίζει τους ρόλους μας κ που δεν θα τους ανταγωνίζεται.
Παρακαλούμε ενημερωθείτε εδώ:
https://www.facebook.com/groups/639391589495746/
https://www.uni-ulm.de/fileadmin/website_uni_ulm/zuv/zuv.dezIII.abt1/familie/pdf/Kita/Berliner_Eingewöhnungsmodell_engl.pdf
Πλησιάζει ο καιρός που βρέφη κ νήπια θα πρέπει να εισαχθούν στην προσχολική ζωή. Αυτό σημαίνει περίοδος στρες τόσο για τα παιδιά, όσο κ τους γονείς.
Μια προσαρμογή χωρίς στρες, κλάματα, ουρλιαχτά κ διαταραγμένη σχέση γονέα-παιδιού είναι δυνατή.
Το αίτημα αυτό έχει σαν στόχο να διεκδικήσει την προσαρμογή των βρεφών- νηπίων σύμφωνα με το μοντέλο Βερολίνου.Το μοντέλο Βερολίνου είναι ένα επιστημονικό μοντέλο προσαρμογής που επιτρέπει τον κύριο φροντιστή του βρέφους-νηπίου να είναι παρών στην τάξη για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα προκειμένου να διευκολύνει την μετάβαση του παιδιού από το σπίτι στο προσχολικό περιβάλλον.
Γνωρίζουμε ότι είναι σημαντικό για την μετέπειτα πορεία του παιδιού στο σχολείο, η πρώτη του επαφή με αυτό να μην είναι τραυματική. Το συνεχές κλάμα για μέρες, χωρίς ανταπόκριση, αποτελεσματική παρηγοριά κ ανακούφιση σηματοδοτεί εσωτερική ένταση, στρες, δηλ. μια τραυματική εμπειρία. Ό, τι συνδέεται με τραυματική εμπειρία είναι μάλλον δύσκολο να ξεπεραστεί, αν δεν υπάρχει σχολικό υποστηρικτικό περιβάλλον. Άρα το σχολείο συνδέεται με μια μάλλον δυσάρεστη εμπειρία κ αυτό μπορεί να αποτελέσει λόγο κακής επίδοσης, σχολικής φοβίας κλπ.
Είναι επίσης, πολύ σημαντική η σχέση παιδιού-παιδαγωγού. Η σχέση αυτή φαίνεται επίσης, να συνδέεται ερευνητικά με την μετέπειτα σχολική πορεία κ σχολική απόδοση (Birch, Ladd, 1997, Hamre, Pianta, 2003). Η σχέση αυτή χρειάζεται χρόνο κ χώρο για να οικοδομηθεί. Είναι πολύ βασικό για την ψυχική υγεία του παιδιού ο σεβασμός στον προσωπικό του ρυθμό που αφορά στην εξοικείωση με το χώρο, στην ομάδα συνομηλίκων κ στους υπόλοιπους ενήλικες στο χώρο, όπως διευθυντές, προσωπικό κλπ. Η ποιότητα της σχέσης αυτής συνδέεται θετικά κ με τις σχέσεις των παιδιών μεταξύ τους (Howes, Hamilton, Matheson, 2008)
Με το μοντέλο Βερολίνου:1) Ο παιδαγωγός διευκολύνεται στο έργο του καθώς ο σχολικός ρυθμός δεν διαταράσσεται. Όταν η προσαρμογή όλων των παιδιών γίνεται ομαλά, η ομάδα λειτουργεί κ επικοινωνεί καλύτερα. Έτσι ο παιδαγωγός οργανώνει τις δραστηριότητές του με μεγαλύτερη ευκολία κ μπορεί να προλάβει ή κ να «θεραπεύσει» καλύτερα τυχόν πισωγυρίσματα των παιδιών.
2) Ο γονέας έχει ένα ήρεμο, χωρίς άγχος παιδί που επιστρέφει με όρεξη στο σπίτι για την συνέχεια της ημέρας τους. Έχει ένα παιδί που -σε συνεργασία κ με τον παιδαγωγό- μαθαίνει το περιβάλλον του σχολείου κ αυτορρυθμίζεται ως προς αυτό. Δηλ. ο γονέας επεμβαίνει σταδιακά ολοένα κ λιγότερο στην προετοιμασία του παιδιού για το σχολείο. Μια ομαλή προσαρμογή φέρνει την ετοιμότητα του παιδιού για το σχολικό περιβάλλον πιο κοντά χρονικά, δηλ. νωρίτερα το παιδί είναι ικανότερο για περισσότερα.
Διεκδικούμε ενιαίο σύστημα προσαρμογής για την προσχολική αγωγή σύμφωνα με το Μοντέλο του Βερολίνου που περιλαμβάνει 4 φάσεις. Την φάση της γνωριμίας, την φάση αποχωρισμού, την φάση σταθεροποίησης κ την τελική φάση. Στη φάση γνωριμίας η μητέρα του παιδιού (ή το πρόσωπο αναφοράς) είναι παρούσα.
Χρειαζόμαστε όλοι παιδιά, γονείς, παιδαγωγοί ένα σύστημα προσαρμογής που θα υποστηρίζει τους ρόλους μας κ που δεν θα τους ανταγωνίζεται.
Παρακαλούμε ενημερωθείτε εδώ:
https://www.facebook.com/groups/639391589495746/
https://www.uni-ulm.de/fileadmin/website_uni_ulm/zuv/zuv.dezIII.abt1/familie/pdf/Kita/Berliner_Eingewöhnungsmodell_engl.pdf
Δημοσιεύτηκε
(Ενημερώθηκε )
Κατάγγειλε αυτό το ψήφισμα
Παρουσιάστηκε σφάλμα κατά την υποβολή των αρχείων και/ή των σχολίων σου.