Indonesische regering: stop de transmigratie, onteigening AlifURU gronden en (illegale) houtkap

STOP DE ONTWRICHTING VAN DE ADAT OP DE MOLUKKEN

De Zuid-Molukken is de meest oostelijke eilandengroep omgeven door de Ceram Zee, Arafura Zee,Timor- en de Banda Zee.

Evenals de Zuid-Molukken is ook westelijk Nw. Guinea door de republiek Indonesië illegaal ingelijfd.

Wij, Bangsa Adat AlifURU zijn de oorspronkelijke bewoners van deze Molukse archipel.

Qua uiterlijk en leefwijze verschillen wij totaal van de rest van de Indonesische bevolking. Er zijn veel meer overeenkomsten met de inwoners van Nieuw Guinea en Pacific, waarmee wij ons ook veel meer verwant voelen.

Wij de bevolking van de Zuid-Molukken hebben ons in 1950 uitgeroepen tot de zelfstandige Republik Maluku Selatan (RMS). Al eeuwenlang leven wij volgens oude tradities, die wij de ADAT noemen: leven in harmonie met de medemens en de ons omringende natuur.

Wij beschouwen Maluku als het land dat ons door God is geschonken. En dat het onze plicht is om er zorgvuldig mee om te gaan en te zorgen dat het natuurlijk evenwicht in stand blijft, zodat ook onze kinderen en kindskinderen kunnen leven van wat het oerwoud en de zee opbrengen

Elk Adatdorp (=van origine een AlifURUdorp) heeft haar grondgebied volgens de ADAT verdeeld. De inwoners respecteren elkaars grenzen, die alleen zij kennen en die niet op schrift zijn vastgelegd.

De functie van een dorpshoofd en dorpsraad wordt volgens de Adat geregeld. Het dorpshoofd (Radja Negeri) en dorpsraad (Saniri negeri) zijn verantwoordelijk voor een vreedzaam samenleven in het eigen dorp maar ook met andere dorpen. Zij moeten dus toezien dat de Adat wordt nageleefd.

Elke AlifURUfamilie krijgt volgens de Adattraditie een stuk grond toegewezen, waarmee zij in haar eigen primaire levensonderhoud kan voorzien.

Ons hoofdvoedsel is de sagopalm, die in het oerwoud groeit en pas op de juiste tijd geoogst wordt. Van de opbrengst van één sagoboom kan een gezin van 4 personen 6 tot 7 maanden leven. Zo is er een “boswachter”, die voortdurend kijkt welke planten- of diersoort dreigt uit te sterven. Hier wordt dan door de dorpsraad tijdelijk een verbod opgelegd. Deze levenswijze heeft ons in staat gesteld, dat mens en natuur door de eeuwen heen kunnen voortbestaan.

Hoewel de Molukken zowel christen- als islamgemeenschappen kent, maar ook de oude godsdienst nog wordt beleden, houden alle bevolkingsgroepen zich aan de ADAT.

Wèl is een dorp of christelijk of islamitisch of hindu (=oud AlifURU geloof), maar onderlinge huwelijken zijn normaal.

AlifURUdorpen hebben zonder verwant te zijn banden, de zgn. Pela (vrij vertaald broederschap), waarin zij elkaar steunen bij allerlei problemen en hulp bieden bij bv. de bouw van een moskee of kerk.

Wij weten, dat ALLES met ALLES te maken heeft en dat Alles met elkaar is verbonden en dat verstoring van de natuurlijke leefomgeving grote rampen kan veroorzaken.

In 1950 heeft Indonesië met militair geweld de Molukse archipel ingelijfd met desastreuze gevolgen. Djakarta geeft houtkapconcessies uit aan houtkapbedrijven, die op grote schaal bomen kappen, waardoor grote stukken oerwoud verdwijnen en een enorme woestenij overblijft. Daar bevolking tegen deze houtkap in opstand komt, zet de regering militairen in om de werkzaamheden te beschermen. Ook illegale houtkap vindt plaats en is er dan iemand die verhaal komt halen, wordt hij zonder omwegen uit de weg geruimd. Foto’s en getuigenissen, die dit alles bevestigen, hebben de buitenwereld bereikt. De zo zorgvuldig onderhouden oerwoudwereld, wordt zodoende verkracht.

Naast deze houtkap is er al jarenlang een transmigratie gaande van Javanen, Madurezen en Buginezen. Deze mensen worden door de regering naar de Molukken gedirigeerd, die hen daar een stuk grond in eigendom geven. Hiervoor werd eerst langs de kust oerwoud gekapt om deze mensen een woonplaats te bieden, maar ook voor de aanleg van rijstvelden, het volksvoedsel van de transmigranten. Inmiddels zijn er al 10.000den transmigranten, maar ook buitenlandse bedrijven in de Molukken gevestigd, wat de gehele samenleving van de oorspronkelijk bewoners ontwricht.

Vanwege de grondstoffen goud, nikkel en olie is de kans groot dat AlifURU dorpen in de binnenlanden ontruimd worden desnoods met geweld en de bewoners zich aan de kust moeten vestigen of elders buiten Maluku. De gronden, die ons eeuwenlang toebehoorden en die ons een bestaan boden, worden nu als rijksgrond aangemerkt, waarmee Djakarta kan doen wat ZIJ wil.

Hiermee vervalt dus het hele bestaan van een identieke bevolking met zijn eigen cultuur en leefwijze, die het behoud is van een ECOsysteem.

Daar komt nog bij dat de Indonesische regering plannen heeft om in Ceram een stuwdam te bouwen die niet alleen Ceram maar ook de omliggende eilanden van energie voorziet. Deze dam komt naar alle waarschijnlijkheid in het oostelijke deel van het eiland waar ook het in 1997 officieel benoemde Nationale Park Manusela ligt.

Indonesie is dus al 64 jaar bezig om de Adat stapsgewijs te ontwrichten. Want het is dankzij de Adat dat wij Alifuren die het Islam, Christelijk of het oude AlifURU geloof belijden al eeuwenlang naast en met elkaar (kunnen) leven. En het is ook dankzij de Adat dat de natuur van Maluku eeuwenlang in evenwicht is gebleven. Lees alles over de Adat en de ontwrichting op de site van stichting Saka Mese Nusa AlifURU

http://www.nusaalifuru.org/php/index.php?pag=40&id_hm=4 (Kopieer en plak deze link)

In 2010 hebben dorpshoofden uit Ceram een wereldwijde drumsessie gehouden om de wereld wakker te schudden, want niet alleen onze leefomgeving wordt vernietigd, maar aangezien ALLES met ALLES verbonden is, heeft dit wereldwijde gevolgen met overstromingen en modderlawines. De praktijk heeft het al laten zien!

DAAROM steun deze petitie om Djakarta te stoppen met het schenden van de mensenrechten, die zij met handen en voeten betreden, maar ook de VN Verklaring Rechten Inheemse Volkeren