Stop wycince w Bieszczadach

Bieszczady to jedne z najwartościowszych polskich terenów ostoi zwierząt (m.in. żubra, rysia, puchacza, orlika krzykliwego). Sieć dróg zrywkowych pokrywa coraz żarłoczniej tereny unikatowych lasów zamieszkiwanych przez gatunki chronionie. Apetyt sięgnął obszaru puszczy karpackiej - 30ha zawierających gatunki objęte ochroną ścisłą lub częściową (m.in. widłoząb zielony, bezlist okrywowy, miechera kędzierzawa) w nadleśnictwie Stuposiany, oddział 219a. Obszar tego lasu od tysięcy lat pozostał w niemal pierwotnej formie, jego naturalność sprzyjała obecności rzadkich gatunków ptaków, mchów, porostów i wątrobowców. Jego mieszkańcy to również 150-letnie buki i jodły. Jednak rok 2020 nie uchronił ich przed partykularną ekspansją gospodarczą. Piły nie oszczędziły drzew pomnikowych - runęły nawet drzewa o pierśnicach przekraczających metr (jak choćby słynna "Jodła Wstydu" - https://smoglab.pl/jodla-wstydu-w-warszawie-protestujacy-domagali-sie-ochrony-puszczy-karpackiej/) . Wciąż jednak nie jest za późno ocalić unikatowy teren, których podobnych w Polsce mamy niecały 1%! Ta petycja może przyczynić się do powstania Bukowego Lasu pod Obnogą na terenie oddziału 219a, jeżeli będzie nas wystarczająco dużo.
Pozwólmy, by rok 2020 okazał się dla lasów łaskawszy niż dla nas, a być może one w przyszłości staną się ostoją dla człowieka. Myślmy o tym szczególnie w obecnych czasach.
Powstanie Lasu Bukowego pod Obnogą popierają m.in: Olga Tokarczuk, Daria Gosek-Popiołek, Adam Wajrak

Wycinka nie jest obojętna również dla ludzi.
Lasy górskie magazynują zasoby wody. Niezrównoważona gospodarka leśna poskutkuje zasileniem rzek, a następnie powodziami na terenach nizinnych. Jak powiedział dr Mikulski: W Polsce, dotkniętej problemem suszy, dobrze zachowane lasy górskie są niesamowicie cenne, bowiem są w stanie zatrzymać około miliarda m3 wody z deszczu. Oddają ją powoli do rzek, utrzymując ich regularny przepływ i ratując cały kraj przed suszą.
Cenny obszar przyrodniczy
Las Bukowy pod Obnogą jeszcze 20 lat temu miał być rezerwatem. Jego obszar wyliczono na 30ha. W Bieszczadach terenów należących do Parku Narodowego lub rezerwatu należy 25 tysięcy hektarów, zatem powiększenie rezerwatu o dodatkowe 30ha nie powinno być przyczyną sporów. Bezsporną kwestią jest fakt, że na terenie 219a możemy znaleźć 27 gatunków chronionych (m.in. pióropusznik strusi i skrzyp olbrzymi), drzewa o wymiarach pomnikowych (średnia powierzchnia przekroju pierśnicowego w drzewostanach pod Obnogą przekracza 42 m2/ha, co jak na drzewostany bukowe jest wartością bardzo wysoką), drzewa biocenotyczne; na jego terenie nie występują gatunki inwazyjne
Konstytucja
Art. 74. Konst. Ochrona środowiska jako obowiązek władz publicznych
1. Władze publiczne prowadzą politykę zapewniającą bezpieczeństwo ekologiczne współczesnemu i przyszłym pokoleniom.
2. Ochrona środowiska jest obowiązkiem władz publicznych.
3. Każdy ma prawo do informacji o stanie i ochronie środowiska.
4. Władze publiczne wspierają działania obywateli na rzecz ochrony i poprawy stanu środowiska.
Wycinka na terenach górskich nie jest opłacalna.
Zyskowność pozyskiwania drewna na terenach górskich jest mniejsza niż zero. Ze względu na wymagające warunki ścinka prowadzona jest ręcznie. Ponadto ograniczona jest warunkami ochrony przyrody (np. strefy ochronne, brak rębni zupełnych), które podwyższają koszty gospodarki leśnej. Wszelkie koszty pokrywa Fundusz Leśny. Zatem zostawmy las zwierzętom, które również pieniędzy z tego mieć nie będą, ale zachowają miejsce do życia.




Gdy tylko zdobędę 20tys. podpisów petycję przekażę do RDOŚ w Rzeszowie i MŚ Michała Wosia.