Chcemy kasacji wyroku wydanego przez Sąd dla zabójcy Tomusia z Grudziądza! (żył 3,5 roku)

APEL odnośnie wymiaru kary dla Radosława M., zabójcy Tomka z Grudziądza, w związku z wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 19 października 2023r.


Jako przedstawiciele Ogólnopolskiej Społeczności Kamilka z Częstochowy, a także członkowie zawiązanej właśnie Fundacji To ja – Dziecko im. Kamilka z Częstochowy, która aktywnie działa na rzecz ochrony najmłodszych obywateli Rzeczpospolitej Polskiej, między innymi poprzez czynny udział w procesie legislacyjnym tzw. Ustawy Kamilka, apelujemy o wniesienie kasacji od wyroku wydanego przez Sąd Apelacyjny w Gdańsku dla zabójcy Tomka z Grudziądza, Radosława M. bądź wniesienie skargi nadzwyczajnej.
Jesteśmy Społecznością liczącą ponad 50 tysięcy obywatelek i obywateli, która z wielką uwagą przygląda się wszelkim sprawom, w których pokrzywdzone są dzieci i aktywnie działa na rzecz ich ochrony.
Z coraz większym niepokojem jednak obserwujemy decyzje i werdykty Sądów dotyczące wydawanych wyroków dla zabójców oraz sprawców przemocy wobec dzieci. Wyroki te, nie są adekwatne co do znamion kary za okrucieństwa czynów popełnionych wobec najmłodszych, a co za tym idzie nie są skutecznym elementem prewencji w przypadku zamiaru popełnienia czynu zabronionego wobec dziecka.

Zarówno my - przedstawiciele Społeczności Kamilka z Częstochowy, a także opinia publiczna, wyrażamy naszą całkowitą dezaprobatę co do decyzji Sądu Apelacyjnego w Gdańsku w kwestii zmniejszenia wymiaru kary dla Radosława M., zabójcy 3,5 letniego Tomka z Grudziądza, z 25 lat pozbawienia wolności orzeczonych przez Sąd I instancji na 15 lat pozbawienia wolności. Tym większe jest nasze zaskoczenie, iż Sąd Apelacyjny zdecydował o wyłączeniu jawności w zakresie motywów, którymi Sąd Apelacyjny kierował się przy wydawaniu w/w wyroku.

Przypominamy, iż Radosław M. „Krzyczał na niego, straszył go, groził pozbawieniem życia, zamykał w szafie i piwnicy, używając siły o różnym natężeniu od małej do znacznej, wielokrotnie uderzał dziecko pięściami, ręką, klapkiem i kopał po całym ciele” 3,5 letniego chłopca. Tomek trafił do szpitala po silnym uderzeniu go przez Radosława M. w głowę, które spowodowały obrzęk mózgu, a w efekcie jego zgon. W momencie, gdy trafił do szpitala miał też wcześniejsze obrażenia w okolicy jąder, brzucha, wewnętrzne krwiaki.
Mężczyzna znęcał się również nad pozostałą szóstką rodzeństwa Tomka, co skutkowało wydaniem decyzji sądu o zakazie zbliżania się do nich oraz zasądzeniu zadośćuczynienia.

Osoba, która posunęła się do tak brutalnych czynów wobec małego dziecka zasługuje na dotkliwą karę. Ciągłość stosowanej przez Radosława M. przemocy wobec Tomka i długi czas jej trwania jest wystarczającym dowodem dla Sądu na winę skazanego, pokazuje niesamowite okrucieństwo sprawcy i chęć skrzywdzenia dziecka z premedytacją.

Zgodnie z doktryną polskiego procesu karnego za karę współmierną i sprawiedliwą można uznać tylko taką karę, która została wymierzona z uwzględnieniem wszystkich dyrektyw wymiaru kary i wszystkich okoliczności obciążających i łagodzących wskazanych w art. 53 k.k. Jedną z ważniejszych okoliczności obciążających jest fakt popełnienia przestępstwa na szkodę dziecka tj. osoby nieporadnej ze względu na wiek lub stan zdrowia. Ta dyrektywa wymiaru kary została wprowadzona do porządku prawnego w 2017 roku jako jasny wyraz sprzeciwu wobec sprawców przemocy wobec dzieci. W realiach sprawy Tomka z Grudziądza ciężko odnaleźć okoliczności łagodzące wobec Radosława M., które zostały wymienione w art. 53 § 2b k.k. (popełnienie przestępstwa w wyniku motywacji zasługującej na uwzględnienie, popełnienie przestępstwa pod wpływem gniewu, strachu lub wzburzenia, usprawiedliwionych okolicznościami zdarzenia, popełnienie przestępstwa w reakcji na nagłą sytuację, której prawidłowa ocena była istotnie utrudniona z uwagi na okoliczności osobiste, zakres wiedzy lub doświadczenia życiowego sprawcy, podjęcie działań zmierzających do zapobieżenia szkodzie lub krzywdzie, wynikającej z przestępstwa, albo do ograniczenia jej rozmiaru, pojednanie się z pokrzywdzonym, naprawienie szkody wyrządzonej przestępstwem lub zadośćuczynienie za krzywdę wynikłą z przestępstwa, popełnienie przestępstwa ze znacznym przyczynieniem się pokrzywdzonego, dobrowolne ujawnienie popełnionego przez siebie przestępstwa organowi powołanemu do ścigania przestępstw) i które to spowodowały obniżenie wysokości wyroku aż o 10 lat.

Wobec powyższego bezwzględnie apelujemy o wniesienie kasacji od wyroku wydanego przez Sąd Apelacyjny w Gdańsku dla Radosława M. luby złożenie skargi nadzwyczajnej. Wyrok ten jest dla nas niezrozumiały i przede wszystkim umniejszający cierpieniu i śmierci małego, bezbronnego dziecka.
Wyrok ten może stanowić dla innych sprawców przemocy wobec dzieci niebezpieczny precedens i prowadzić do przekonania, iż kary orzekane za doprowadzenie do śmierci dziecka są znikome wobec wagi dokonanych czynów zabronionych.

Maria Sady-Twardzik
Agnieszka Kurczewska
Piotr Kucharczyk
Marlena Wierzbicka
Anna Michalik-Majzner

Fundacji To ja – Dziecko im. Kamilka z Częstochowy