Άμεση Επανίδρυση του τμήματος Διαχείρισης Πολιτισμικού Περιβάλλοντος & Νέων Τεχνολογιών

Με τον πρόσφατο νόμο 4610/2019 (άρθρο 36, παρ. 2 περ. α – ΦΕΚ 70.Α’-
7/5/2019) το Υπουργείο Παιδείας κατήργησε το Τμήμα Διαχείρισης
Πολιτισμικού Περιβάλλοντος και Νέων Τεχνολογιών (ΔΠΠΝΤ) του
Πανεπιστημίου Πατρών με έδρα το Αγρίνιο, ιδρύοντας, αντ’ αυτού, τμήμα
Ιστορίας και Αρχαιολογίας.

Το σκεπτικό σύμφωνα με το οποίο καταργήθηκε το Τμήμα ΔΠΠΝΤ -αν υπήρξε-
δε δόθηκε ποτέ στη δημοσιότητα, όπως επίσης ούτε και αιτιολόγηση για την
ίδρυση του νέου τμήματος.

Με τον ίδιο νόμο (4610/2109) ιδρύθηκε στον Βόλο το Τμήμα “Πολιτισμού,
Δημιουργικών Μέσων και Βιομηχανιών” με προφανώς παρεμφερές αντικείμενο
με το τμήμα ΔΠΠΝΤ! Επομένως, πιθανές αιτιάσεις ότι δεν είναι απαραίτητο ένα
Τμήμα Πολιτισμού που συνδυάζει και τις Νέες Τεχνολογίες ακυρώνονται από
τον ίδιο τον νόμο. Επιπλέον, σύμφωνα με πληθώρα δημοσιευμάτων στον
ημερήσιο και ηλεκτρονικό τύπο «αποτελεί πρόκληση η στελέχωση και η
κατάρτιση προγράμματος σπουδών για τους εισαχθέντες του Σεπτεμβρίου
2019», ενώ και ο κοσμήτορας της Σχολής Ανθρωπιστικών και Κοινωνικών
Επιστημών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας κ. Γ. Κλεφτάρας δήλωσε: «το πιο
σημαντικό πρόβλημα είναι πως θα πρέπει να βρεθούν χώροι για τη στέγαση,
καθώς το παραλιακό συγκρότημα Βόλου δεν μπορεί να στεγάσει κανένα νέο
τμήμα».
Άραγε, τι σκοπιμότητες υπήρξαν και με βάση ποια ακαδημαϊκά κριτήρια
καταργήθηκε το ΔΠΠΝΤ για να ιδρυθεί παρόμοιο τμήμα από μηδενική βάση -
χωρίς διδακτικό προσωπικό, πρόγραμμα σπουδών, υλικοτεχνικές υποδομές,
κτήρια – όταν αυτά στο ΔΠΠΝΤ υπήρχαν ήδη; Μάλιστα, τα τελευταία χρόνια
και με τιτάνιες προσπάθειες των εμπλεκόμενων φορέων και ιδιαίτερα των
διδασκόντων, το ΔΠΠΝΤ παρουσίαζε συνεχή βελτίωση με καίριες παρεμβάσεις
σε υλικοτεχνικές υποδομές, εκσυγχρονισμένο πρόγραμμα σπουδών και
ολοκληρωμένο πρόγραμμα Μεταπτυχιακών σπουδών. Επιστέγασμα των
προσπαθειών υπήρξε και η πρόσφατη πιστοποίηση του τμήματος από την
ΑΔΙΠ (Αρχή Διασφάλισης και Πιστοποίησης της Ποιότητας στην Ανώτατη
Εκπαίδευση, Αρ.Πρωτ.:8335/21-01-2019) που επισυνάπτεται στην παρούσα
επιστολή, με ισχύ έως το 2023.
Όσον μας αφορά, επικροτούμε την ίδρυση του νέου τμήματος στον Βόλο, γιατί
θεωρούμε ότι κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση. Στην Ελλάδα με τον
τεράστιο πολιτισμικό πλούτο θεωρούμε ότι αποτελεί κοινή λογική η ύπαρξη
εξειδικευμένων επαγγελματιών στη διαχείριση του πολιτισμικού περιβάλλοντος.
Όταν δε, αυτό συνδυάζεται με τις νέες τεχνολογίες που αποτελεί παγκόσμια
αναγνωρισμένη πρακτική, δημιουργείται μία σχολή με καινοτόμο πρόγραμμα
και αντικείμενο, με τους αποφοίτους του τμήματος να είναι σε θέση να
προσφέρουν υπηρεσίες και να πραγματώσουν τον «ψηφιακό πολιτισμό».
Τα προαναφερθέντα προσφέρονταν ήδη από το τμήμα του Αγρινίου. Ποιος ο
λόγος λοιπόν της κατάργησης ενός ήδη υπάρχοντος δομημένου,
ολοκληρωμένου και πιστοποιημένου τμήματος, για να ιδρυθεί παρόμοιο
σε άλλη πόλη και ταυτόχρονα να μην έχουν (και σωστά) θιγεί άλλα συναφή
τμήματα, όπως το Τμήμα Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας του
Πανεπιστημίου Αιγαίου; Τι ήταν αυτό που αποτελούσε άλυτο πρόβλημα με το
τμήμα του Αγρινίου; Ποιους ενοχλούσε και τι συμφέροντα εξυπηρετούσε η
κατάργησή του; Μήπως, εξυφαίνεται σχέδιο μετακίνησης του νεοσυσταθέντος
τμήματος Ιστορίας-Αρχαιολογίας στην Πάτρα με τη δικαιολογία ότι θα είναι
‘ξεκομμένο’ από τα τμήματα της Σχολής Ανθρωπιστικών και Κοινωνικών
Επιστημών;
Σχετικά με το τμήμα Ιστορίας-Αρχαιολογίας απλά θα αναφέρουμε ότι αποτελεί
τεράστιο ερωτηματικό πώς θα λειτουργήσει και θα υποδεχτεί τους
νεοεισαχθέντες σε δύο(!) μήνες όταν, επί του παρόντος, είναι ολοφάνερη η
έλλειψη αντίστοιχου διδακτικού προσωπικού και η μη ύπαρξη ανάλογου
προγράμματος σπουδών. Εντούτοις, σε κάθε περίπτωση, καλωσορίζουμε το νέο
τμήμα και ευχόμαστε να λειτουργήσει απρόσκοπτα.
Όμως, δεν μπορεί παρά να προκαλεί επιεικώς πολλές απορίες το γεγονός ότι
καταργείται ένα καινοτόμο τμήμα προσανατολισμένο στη σύγχρονη εποχή με
σεβασμό στην πολιτιστική μας κληρονομιά, για να μπει στη θέση του ένα τμήμα
μάλλον προβληματικό. Τμήματα Ιστορίας-Αρχαιολογίας υπάρχουν ήδη αρκετά
σε άλλα Πανεπιστήμια και σύμφωνα με σχετική έρευνα του Πανεπιστημίου
Θεσσαλονίκης οι απόφοιτοι των τμημάτων αυτών σε ποσοστό περίπου 45%
είτε παραμένουν άνεργοι, είτε απασχολούνται εκτός του αντικειμένου τους,
χωρίς να φαίνονται ελπίδες βελτίωσης των συνθηκών αυτών. Τι επιδιώκεται
λοιπόν; Να αυξηθεί το ποσοστό των ήδη ανέργων;
Οι απορίες γίνονται ακόμα περισσότερες αν ληφθεί υπόψη ότι ήδη υπάρχουν
κατοχυρωμένα επαγγελματικά δικαιώματα για τους απόφοιτους του τμήματος
ΔΠΠΝΤ καθώς και προκηρύξεις διαφόρων φορέων για απόφοιτους Πολιτιστικής
Διαχείρισης και Πολιτιστικής Πληροφορικής και Τεχνολογίας.
Είναι προφανές ότι σαν «όνομα» το τμήμα Ιστορίας-Αρχαιολογίας είναι πιο
‘βαρύ’ για την πλειοψηφία του κόσμου και αυτό είναι κατανοητό. Είναι όμως και
επιθυμητό; Επιδιώκεται να ικανοποιηθεί το ‘φαίνεσθαι’ εις βάρος της ουσίας;
Όταν παγκοσμίως αξιοποιούνται οι Νέες Τεχνολογίες στον μέγιστο δυνατό
βαθμό, εδώ επιδιώκεται ο εξοβελισμός τους; Πώς συνάδει αυτό με την
ηλεκτρονική διακυβέρνηση και διαχείριση που επιδιώκεται, για πληθώρα λόγων,
σε κάθε τομέα;
Τελικά, τι χρειαζόμαστε και πώς επιτυγχάνεται, έστω και στοιχειωδώς, η
σύνδεση της Τριτοβάθμιας εκπαίδευσης με τις πραγματικές ανάγκες της
κοινωνίας; Χρειαζόμαστε καταρτισμένους απόφοιτους στα σύγχρονα
αντικείμενα ή απόφοιτους σε υπερκορεσμένα αντικείμενα που θα έχουν τίτλο
και γνώσεις, αλλά θα είναι εξαιρετικά απίθανο να τις εκμεταλλευτούν
επαγγελματικά; Ενδεχομένως τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων
ενός Ιστορικού-Αρχαιολογικού να είναι περισσότερα, αλλά η πραγματικότητα
είναι ότι για δεκαετίες η αγορά εργασίας αδυνατεί να απορροφήσει τους ήδη
υπάρχοντες...

Τα ερωτήματα φαντάζουν αμείλικτα:
• Γιατί δεν υπήρξε σύννομη και αιτιολογημένη ακαδημαϊκή μελέτη για την
κατάργηση του τμήματος;
• Γιατί δεν υπήρξε αιτιολογημένη ακαδημαϊκή μελέτη για τη σύσταση του
νέου τμήματος;
• Αν τυχόν υπήρξαν οι παραπάνω αιτιολογημένες ακαδημαϊκές μελέτες,
γιατί δεν δημοσιοποιήθηκαν; Υπάρχει κάτι που δεν πρέπει να γίνει ευρέως
γνωστό;
• Γιατί ένα θέμα τέτοιας βαρύτητας έγινε τόσο πρόχειρα και
αναιτιολόγητα; Υπήρχαν μικροπολιτικές σκοπιμότητες; Ποιος ο λόγος
δημιουργίας, εκ του μη όντος, πολλαπλών προβλημάτων με πρόχειρες
και αλόγιστες κινήσεις;
• Μήπως τελικά ερχόμαστε αντιμέτωποι με ένα τελείως πρόχειρο
«σχεδιασμό» που έγινε με γνώμονα άλλου είδους «κριτήρια» και πάντως
όχι ακαδημαϊκά;
• Με ποιο ακαδημαϊκό κριτήριο αγνοήθηκε παντελώς το ομόφωνο
ψήφισμα της Γενικής Συνέλευσης του Τμήματος ΔΠΠΝΤ για την μη
κατάργησή του;
• Γιατί καταργείται το ΔΠΠΝΤ, αφού ξοδεύτηκαν τόσα χρήματα για την
υποδομή του; Μόνο ο εξοπλισμός του ερευνητικού εργαστηρίου τιμάται
στο 1 εκατομμύριο ευρώ περίπου!
• Με ποιο σκεπτικό καταργείται ένα πανεπιστημιακό τμήμα με στόχευση
τον ψηφιακό πολιτισμό, ενώ ταυτόχρονα ιδρύεται παρόμοιο τμήμα;

• Τι αντικείμενα θα αναλάβουν οι καθηγητές νέων τεχνολογιών σε τμήμα
Ιστορίας-Αρχαιολογίας; Σύμφωνα με τον νόμο διατηρούν τις θέσεις τους
αλλά, τι αντικείμενα θα διδάσκουν σε ένα τέτοιο «παραδοσιακό» τμήμα;
Όταν από τα 17 μέλη ΔΕΠ, τα 6 είναι μηχανικοί Η/Υ, τι διδακτικό
αντικείμενο θα αναλάβουν; Ομοίως, το ερώτημα ισχύει και για άλλα μέλη
ΔΕΠ με διδακτικά αντικείμενα, για παράδειγμα, την Πολιτιστική
Διαχείριση και τα Οικονομικά. Και αν τελικά διδάσκουν τα αντικείμενά
τους, τότε τι νόημα εξυπηρετεί η κατάργηση του τμήματος; Αν πάλι (το
πιθανότερο) δεν υπάρχει συναφές αντικείμενο με αυτά στο Τμήμα
Ιστορίας-Αρχαιολογίας, τότε πώς και πότε θα στελεχωθεί το νέο τμήμα;
Και σε αυτή την περίπτωση τι θα γίνει με τους διδάσκοντες;
• Γιατί δεν αξιοποιήθηκαν τα έως τώρα επιτεύγματα του τμήματος και να
γίνει προσπάθεια βελτίωσης όπου κρίνονταν ότι υπάρχει πρόβλημα;

Ποιος τελικά ωφελείται;
Το Αγρίνιο μάλλον όχι, αφού αποκτά ένα τμήμα με πολλά προβλήματα στη θέση
ενός ολοκληρωμένου και με ορατό τον κίνδυνο να απωλέσει και αυτό το τμήμα
με τη μεταφορά του στην Πάτρα, αφού είναι απολύτως δεδομένο ότι η
συζήτηση αυτή θα ξεκινήσει άμεσα (αν δεν έχει ήδη ξεκινήσει).
Οι παλιοί φοιτητές προφανώς όχι, αφού πλέον θα είναι κάτοχοι πτυχίου ενός
καταργηθέντος – ανύπαρκτου τμήματος.
Οι νέοι φοιτητές; Η πλειοψηφία τους πιθανότατα θα προστεθεί στους ήδη

δεκάδες χιλιάδες άνεργους απόφοιτους των υπολοίπων τμημάτων Ιστορίας-
Αρχαιολογίας.

Σίγουρα αυτό που ωφελείται είναι η ματαιοδοξία της ύπαρξης μιας σχολής με
όνομα «βαρύ»! Ίσως τελικά η πρόσκαιρη ματαιοδοξία και μόνο να είναι ικανή
να καταστρέψει κάτι που με τόσες προσπάθειες δημιουργήθηκε σταδιακά τα
τελευταία 15 χρόνια, αλλά έσβησε μέσα σε ένα βράδυ, πέφτοντας θύμα ενός
«σχεδίου» (φευ!) που στήθηκε πολύ πρόχειρα, χωρίς εκθέσεις αιτιολόγησης,
χωρίς μελέτη αναγκών, χωρίς προοπτική, χωρίς να ληφθεί υπόψη ούτε η τοπική
κοινωνία και κυρίως η ακαδημαϊκή κοινότητα.

Ζητάμε:
• Την άμεση επανασύσταση του τμήματος με έδρα το Αγρίνιο.
• Την ενδυνάμωση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των αποφοίτων του
τμήματος, σύμφωνα με το πιστοποιημένο και σύγχρονο πρόγραμμα σπουδών.
• Τη βελτίωση του προγράμματος σπουδών, όπου κριθεί αναγκαίο, και
σύμφωνα με τις προτάσεις των καθ’ ύλη αρμοδίων φορέων.
• Τη διασφάλιση των θέσεων εργασίας των εργαζομένων (επιστημονικού
και διοικητικού προσωπικού) και του παραγόμενου έργου τους.

Καλούμε

όλους να περιηγηθούν στην ιστοσελίδα του τμήματος
(http://www1.culture.upatras.gr/) για να λάβουν προσωπική γνώση, της
ποιότητας και του επιπέδου εργασίας που χαρακτηρίζει το Δ.Π.Π.Ν.Τ., καθώς και
την πληθώρα δράσεων, δραστηριοτήτων και τιμητικών διακρίσεων των
φοιτητών του τα χρόνια λειτουργίας του, ώστε να γίνει ευρέως γνωστό το
επίπεδο του τμήματος που καταργήθηκε -κυριολεκτικά- εν μία νυκτί και με μία
υπογραφή.

Καλούμε επίσης,

όλους τους αρμόδιους φορείς, το Υπουργείο Παιδείας, την ελληνική κυβέρνηση  και την Βουλή των Ελλήνων να αναλάβουν πρωτοβουλίες για την αποκατάσταση της
κανονικότητας, της κοινής λογικής και του αισθήματος δικαίου.

Ζητάμε

την άμεση Επανασύσταση του τμήματος
Διαχείρισης Πολιτισμικού Περιβάλλοντος & Νέων Τεχνολογιών (Δ.Π.Π.Ν.Τ.)

&

να διερευνηθεί ενδελεχώς η δυνατότητα μελλοντικής συνύπαρξης και
συνέργειας των δύο τμημάτων -Διαχείρισης Πολιτισμικού Περιβάλλοντος &
Νέων Τεχνολογιών και Ιστορίας-Αρχαιολογίας- που θα δώσει δυναμική ώθηση
στην περιοχή, θα δημιουργήσει έναν ισχυρό πολιτιστικό πόλο και θα
ισχυροποιήσει τη θέση της πόλης στον ακαδημαϊκό χάρτη απαλλάσσοντας την,
σε μεγάλο βαθμό, από τις συνεχείς παλινωδίες των τελευταίων δεκαετιών.