Βοηθήστε τα εγκαταλελειμένα μωρά του Νοσοκομείου Αλεξάνδρα

"Αυτήν την στιγμή πάνω από 50 παιδιά ζουν παρατημένα
από τις μητέρες τους σε νοσοκομεία του λεκανοπεδίου Αττικής. Επειδή οι ίδιες
δεν είναι σε θέση να τα φροντίσουν, επειδή ζουν σε συνθήκες που δεν είναι
κατάλληλες για να μεγαλώσει ένα παιδί ή επειδή απλώς τα θεωρούν ανεπιθύμητα. Η
κοινωνική υπηρεσία εξετάζει αυτές τις περιπτώσεις και βλέπει ότι δεν γίνεται τα
μωρά να ζήσουν με τη μητέρα και τον πατέρα τους, γιατί δεν υπάρχει σπίτι γι'
αυτά και σωστό οικογενειακό περιβάλλον. Τότε η κοινωνική υπηρεσία καλεί τον
εισαγγελέα, διερευνάται η υπόθεσή τους και πολλές φορές αποφασίζουν ότι τα
παιδιά δεν μπορούν να δοθούν στους γονείς. Έτσι, παραμένουν εκεί μέχρι να
βρεθεί χώρος σε κάποιο ίδρυμα, συνήθως στο Μητέρα. Από εκεί τα παιδιά φεύγουν
όταν είναι πάνω από 5 μηνών – τώρα τελευταία μένουν και περισσότερο.



Μέσα στο 2015 ένας πολύ μεγάλος αριθμός παιδιών γεννήθηκαν και έμειναν στο
νοσοκομείο ακόμα και για 12 μήνες πριν καταλήξουν σε κάποιο ίδρυμα. Παιδιά
που μέχρι να φύγουν από το νοσοκομείο ζουν 24 ώρες το 24ωρο κάτω απ' το τεχνητό
φως των θαλάμων νεογνών, που μεγαλώνουν ανάμεσα σε συνεχή κλάματα από τα
διπλανά νεογέννητα, που δεν ξέρουν τι σημαίνει ησυχία, φως του ήλιου, σκοτάδι.
Το χειρότερο απ' όλα, όμως, είναι ότι δεν μπορούν να έχουν τη φροντίδα που έχει
ένα παιδί που ζει με οικογένεια, γιατί πρέπει να μοιραστούν την ίδια μαία με
άλλα 20, ακόμα και 30 μωρά, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.



Τα μωρά αυτά είναι τόσα, που κάνουν ένα τμήμα στο νοσοκομείο από μόνα τους.
Εκτός από τα εγκαταλελειμμένα, μέσα στον θάλαμο, που είναι 5x5, βρίσκονται και
τα άλλα νεογέννητα, που είναι άλλα τόσα. Μπορεί ο αριθμός των νεογνών να φτάσει
και τα 35 καθημερινά.



Τα παιδιά αυτά έχουν πολύ μεγάλες ανάγκες. Στο Αλεξάνδρα δεν υπάρχουν υποδομές
γι' αυτά τα μωρά, καθώς το νοσοκομείο είναι μαιευτήριο. Ένα νεογέννητο σε
κανονικές συνθήκες μένει 3‐4 μέρες και μετά φεύγει.



Ένα παιδί που μένει εκεί έχει άλλες ανάγκες, χρειάζεται πάνες σε διαφορετικά
μεγέθη, περισσότερη ποσότητα γάλακτος, ρούχα, φαγητό που πρέπει να έχει
ποικιλία όσο μεγαλώνει. Τα μωρά δεν έχουν πού να κοιμηθούν γιατί οι κούνιες
είναι συγκεκριμένων διαστάσεων, για νεογνά,
έτσι, όταν μεγαλώσουν, γίνονται
δύσκολα τα πράγματα. Έχουνε μόνο ένα παρκοκρέβατο, όπου βάζουν τα πιο μεγάλα
μωρά, και τα υπόλοιπα διατρέχουν τον κίνδυνο να πέσουν από την κούνια ,
γιατί θέλουν να γυρίσουν, να πιαστούν από κάπου να σηκωθούν. Ένα παιδί δεν
μπορεί να μείνει καθηλωμένο 24 ώρες το 24ωρο. Ένα παιδάκι οκτώ μηνών είναι
αεικίνητο και πρέπει να έχεις συνέχεια τα μάτια πάνω του. Ο χώρος είναι εντελώς
ακατάλληλος. Υπάρχει θόρυβος, γιατροί και προσωπικό που μπαινοβγαίνουν,
νεογέννητα που έρχονται και φεύγουν. Τα παιδιά αυτά δεν έχουν την ηρεμία να
κοιμηθούν. Έχουν συνέχεια ένα φως από πάνω τους, δεν αναγνωρίζουν αν είναι μέρα
ή νύχτα. Δεν έχουν βγει ποτέ έξω από τον θάλαμο. "



Όταν διάβασα τα παραπάνω σε άρθρο γνωστού περιοδικού σοκαρίστηκα. Κατανοώ ότι
οι διαδικασίες αυτές χρειάζονται χρόνο. Θα ήθελα πραγματικά όμως να γίνει το
καλύτερο δυνατό. Το έχω συζητήσει με αρκετό κόσμο τελευταία και η απάντηση ήταν
πάντα μία. Δεν πρόκειται να γίνει τίποτα ότι και να κάνουμε. Όμως εγώ έχω πίστη
στον άνθρωπο. Ίσως, έστω και κατά λάθος αυτό το κείμενο, να πέσει εν τέλη στα
σωστά χέρια... στον σωστό άνθρωπο.



Ας κάνουμε όλοι ότι μπορούμε από μέρους μας. Μία υπογραφή δεν μπορεί να είναι
δα και τόσο μεγάλη αβαρία...