Staatssecretaris Klaas Dijkhoff : Stop de verscheuring van dit jonge gezin.

Sharif woont al 19 jaar in Nederland. Hij is getrouwd met Rabea en samen hebben ze vier kinderen. Hun jongste dochter is twee jaar oud en hun oudste zoon is vijftien jaar oud.
Sharif komt uit Afghanistan waar hij op zijn zeventiende jaar postsorteerder en bezorger werd in dienst van de Afghaanse overheid.
Dit (en alléen dit!!) is voor de Nederlandse overheid voldoende om er vanuit te gaan dat hij mensenrechten heeft geschonden.

Klinkt dit als totale onzin? Toch is het realiteit, zonder dat hier enige verdere aanleiding of bewijs voor is. En als er nu niets gebeurt, wordt Sharig nog deze week losgerukt van zijn gezin en gedeporteerd naar Afghanistan. Zonder bewijs dat hij ooit iets heeft misdaan.

Deze week stond onderstaande column over zijn situatie in dagblad Trouw.

Beste heer Dijkhoff, alstublieft, voorkom deze uitzetting en kijk nog eens goed naar uw eigen ambtsbericht!



Ik wil voorkomen dat nog een gezin wordt verscheurd
TINKEBELL

Het zal je maar gebeuren. Als 17-jarige ben je al een tijd op zoek naar een baan. Er is bijna geen werk. Op een dag krijg je de kans om aan de slag te gaan als postsorteerder voor de overheid. Oké, je hebt natuurlijk wel gehoord dat er in opdracht van deze overheid veel mensen zijn gearresteerd die tegen het zittende regime zijn en er gaan verhalen rond dat deze mensen gemarteld worden. Maar je weet niet zeker of die verhalen kloppen en als postsorteerder doe je niemand kwaad.Na een paar jaar valt het regime en niet lang daarna komen de Taliban aan de macht. Je vlucht naar Nederland. Hier gekomen krijg je een verblijfsvergunning, je trouwt en krijgt vier kinderen. En dan word je opgeroepen voor een gesprek. De Immigratie en Naturalisatiedienst (IND) heeft je dossier nog eens bekeken en wil horen wat je werkzaamheden precies waren. Je vertelt hoe je de post hebt gesorteerd en bezorgd. Op de vraag wat je hebt moeten doen naast het sorteren en bezorgen van de post, antwoord je dat er geen andere werkzaamheden waren. Op de vraag hoe het kan dat je gedurende je werkperiode een hogere rang hebt gekregen antwoord je dat die rang een formaliteit was die slechts je salarisschaal bepaalde.De IND-mensen reageren furieus. Wat je vertelt kan namelijk helemaal niet, zeggen ze. "Want", en ze houden een stapel papier in de lucht, "in dít document staat dat iedereen die de post sorteerde ook mensen martelde en af en toe vermoordde. Dit betekent dat je ons geen compleet verhaal vertelt!"Je denkt op dat moment nog dat het onzin is, maar een paar jaar later zit je in een gevangeniscel en krijg je te horen dat de papieren om je naar je geboorteland Afghanistan te deporteren al in orde zijn gemaakt.Dit overkwam Sharif. Twee weken geleden belde zijn vrouw mij op. In totale paniek. De Afghaanse ambassade had haar mijn telefoonnummer gegeven, omdat ik mogelijk de enige ben die haar man kan helpen. Dat klinkt overdreven, maar het zou in dit geval zomaar waar kunnen zijn. De stapel papier in dit verhaal is namelijk een ambtsbericht uit 2000, opgemaakt in Pakistan, en in dit document staat inderdaad dat bijna alle medewerkers van de Afghaanse veiligheidsdienst uit die tijd om de beurt mensen moesten martelen. Hoewel Nederland het enige land ter wereld is dat dit gelooft en er nog nooit een bron is gevonden die de inhoud van dit ambtsbericht kon bevestigen, geldt dit document in Nederland als bewijs. En dit 'bewijs' wordt nu tegen Sharif gebruikt. Echter, het mag als bewijs dienen 'tenzij concrete aanknopingspunten bestaan voor twijfel aan de juistheid en volledigheid ervan'.In opdracht van mij doet een aantal mensen al enige tijd verregaand onderzoek naar dit ambtsbericht. Op dit moment heb ik verklaringen van slachtoffers, oud-medewerkers, politici en experts in handen die zeggen dat de martelingen die plaatsvonden slechts werden uitgevoerd door een handvol 'professionals'. Een 'roulatiesysteem' heeft nooit bestaan. Met andere woorden: Er is zéér gerede reden tot twijfel. Dit ambtsbericht mag niet als bewijs dienen. Waarschijnlijk is Sharif onschuldig.Ik hoop dat ik op tijd ben om deze deportatie te voorkomen. Al was het maar om de verscheuring van nóg een gezin met vier minderjarige kinderen te voorkomen.