Update your Cookie Settings to use this feature.
Click 'Allow All' or just activate the 'Targeting Cookies'
By continuing you accept Avaaz's Privacy Policy which explains how your data can be used and how it is secured.
Got it
Μας δικάζετε όλους και όλες. Κάντε πίσω. ~ You are putting all of us on trial. Step back.

Μας δικάζετε όλους και όλες. Κάντε πίσω. ~ You are putting all of us on trial. Step back.

1 have signed. Let's get to
50 Supporters

Close

Complete your signature

,
By continuing you agree to receive Avaaz emails. Our Privacy Policy will protect your data and explains how it can be used. You can unsubscribe at any time. If you are under 13 years of age in the USA or under 16 in the rest of the world, please get consent from a parent or guardian before proceeding.
This petition has been created by Solidarity C. and may not represent the views of the Avaaz community.
Solidarity C.
started this petition to
.
(The English version is below the original.)
Συλλογικό κείμενο υπογραφών για τη δίκη της Επιτροπής Αλληλεγγύης Στρατευμένων και του Νίκου Χαραλαμπόπουλου

Στις 7/3/2024 δικάζεται ξανά η Επιτροπή Αλληλεγγύης Στρατευμένων στο πρόσωπο του συντρόφου μας, Νίκου Χαραλαμπόπουλου, στο τριμελές πλημμελειοδικείο Χίου. Η κατηγορία είναι αυτή της «συκοφαντικής δυσφήμισης» και μηνύτρια είναι στρατιωτική οδοντίατρος στη Χίο, η οποία ισχυρίζεται ότι «θίγεται η τιμή και η υπόληψή της» κατόπιν δημοσιεύσεων στο site του Δικτύου Ελευθέρων Φαντάρων Σπάρτακος και της Επιτροπής Αλληλεγγύης Στρατευμένων καταγγελιών φαντάρων που αφορούσαν τις υγειονομικές συνθήκες στην 96 ΑΔΤΕ και υπερασπίζονταν το απροϋπόθετο δικαίωμα όλων των φαντάρων σε δωρεάν, υψηλής ποιότητας πρωτοβάθμια περίθαλψη. Ο σύντροφός μας κατηγορείται ως υπεύθυνος και «υποκινητής» ψευδών καταγγελιών, με μοναδικό πειστήριο ότι το τηλέφωνο επικοινωνίας των συλλογικοτήτων αυτών τύχαινε εκείνο τον καιρό να είναι στο όνομά του, στο πλαίσιο μιας τακτικής κυκλικής εναλλαγής. Ωστόσο, η απόπειρα «ιδιωτικοποίησης» ενός κοινωνικού ζητήματος και παρουσίασης των γεγονότων ως μια διαμάχη μεταξύ «ιδιωτών», συσκοτίζει την πραγματικότητα: Πίσω από τις προσωπικές μηνύσεις των υπαλλήλων του ελληνικού στρατού βρίσκεται η προσπάθεια να φιμωθεί η φωνή του κινήματος μέσα και έξω από το στρατό, να σιγήσει ο ενοχλητικός «θόρυβος» που έκανε και κάνει το αντιπολεμικό κίνημα, να εξοντωθούν όσοι και όσες αγωνίζονται ενάντια στο μιλιταρισμό και τον πόλεμο. Είναι μια απόπειρα πειθάρχησης της στρατευμένης νεολαίας, η οποία πρέπει να διδαχθεί δια του φόβου ότι «όταν ξεκινάει ο στρατός τελειώνει η λογική». Είναι μια σαφής δήλωση από την πλευρά του στρατού ότι οποιαδήποτε διεκδίκηση δεν είναι ανεκτή. Αυτός είναι και ο ρόλος της βιομηχανίας των διώξεων που επιστρατεύεται ενάντια σε όποιον και όποια αγωνίζεται: Να εκβιάσει, να τρομοκρατήσει, να πειθαρχήσει, να εξοντώσει οικονομικά και ηθικά τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες.
Ο ελληνικός στρατός είναι άλλωστε συστατικό κομμάτι των στρατηγικών σχεδιασμών του ελληνικού κράτους, τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό. Στο Αιγαίο, τη ΝΑ Μεσόγειο, τα Βαλκάνια, τη Μέση Ανατολή, τη Βόρεια ή Υποσαχάρια Αφρική, στην Ερυθρά Θάλασσα ή στον Κόλπο του Άντεν, με λίγα λόγια σε όλο αυτόν τον τεράστιο χώρο που συνιστά το χώρο γεωπολιτικού ενδιαφέροντος του ελληνικού κράτους. Ο ελληνικός στρατός εμπλέκεται σε συγκρούσεις ή «ειρηνευτικές επεμβάσεις», μόνος ή σε συνεργασία με τους δυτικούς συμμάχους του, διεξάγει στρατιωτικές ασκήσεις, επιτηρεί τους σημαντικούς κόμβους για τη μεταφορά κεφαλαίων, ενέργειας, προϊόντων. Στο εσωτερικό θα μπορούσαμε με ασφάλεια να ισχυριστούμε ότι δεν υπάρχει σημαντικό κοινωνικο-πολιτικό γεγονός στο οποίο δεν έχει εμπλακεί ο στρατός και οι μηχανισμοί του: Από την απειλή της στρατιωτικής καταστολής της εξέγερσης του Δεκέμβρη του 2008, τα μνημόνια καταστολής πλήθους και τις ασκήσεις «ανακατάληψης εργοστασίου» που τοποθετούν στο στόχαστρο τη συλλογική δράση των εργαζομένων μέχρι την απανθρωπιά της στρατιωτικοποίησης της διαχείρισης του «μεταναστευτικού» αλλά και την εμπλοκή του στρατού στη διαχείριση του Covid. Κορυφαίο παράδειγμα της βαρβαρότητας της εμπλοκής του στρατού στη ρατσιστική διαχείριση των μεταναστ(ρι)ών αποτελούν τα πολεμικά γεγονότα στον Έβρο το Φεβρουάριο-Μάρτη του 2020, με επιβεβαιωμένες δολοφονίες μεταναστών από ελληνικά πυρά. Το δηλώνουμε ξεκάθαρα. Ο Νίκος Χαραλαμπόπουλος ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΣ! Η δίωξη ενάντια στην Επιτροπή Αλληλεγγύης Στρατευμένων είναι μια δίωξη ενάντια στους χιλιάδες φαντάρους οι οποίοι σε όλες τις δεκαετίες δράσης της Επιτροπής και του Δικτύου Σπάρτακος, κατήγγειλαν τις κακουχίες της θητείας του παραλόγου και τα καψόνια που παραβιάζουν οποιαδήποτε έννοια ανθρώπινου δικαιώματος, αρνήθηκαν να γίνουν κομμάτι των πολεμικών σχεδιασμών του ελληνικού κράτους, αρνήθηκαν να συμμετέχουν στο βάρβαρο ανθρωποκυνηγητό ενάντια σε μετανάστριες και μετανάστες στα σύνορα. Είναι μια δίκη ενάντια σε όσους/ες αρνούμαστε να συναινέσουμε στο παράλογο του μιλιταρισμού, του ρατσισμού και του πολέμου. Ενάντια σε όσους/ες κοιτάζουμε με φρίκη τη νέα εποχή πολέμων που έχει εγκαινιαστεί και θα αγωνιστούμε για να μη γίνουμε κρέας στα κανόνια τους.
Είναι μια δίκη ενάντια σε όλους/ες μας. Και σε αυτή τη δίκη, ο σύντροφός μας Νίκος Χαραλαμπόπουλος δεν θα είναι μόνος.
Να αθωωθεί ο Νίκος Χαραλαμπόπουλος.
Κάτω τα χέρια από το αντιπολεμικό κίνημα.

English version:
You are putting all of us on trial. Step back.

Collective statement for the trial of the Committee of Solidarity for Conscripts and Nikos Charalampopoulos.

On March 7, 2024, the Committee of Solidarity for Conscripts is once again on trial in the face our comrade, Nikos Charalampopoulos, at the three-member magistrate court of Chios. The charge is that of “slanderous defamation,” and the plaintiff is a military dentist in Chios, who claims that her “honour and reputation” have been injured due to publications on the website of the Spartacus Network of Free Conscripts and the Committee of Solidarity for Conscripts. The publications included complaints from conscripts regarding the sanitary conditions at the “96 ΑΔΤΕ” military camp in Chios, and defended the unconditional right of all conscripts to free, high-quality healthcare. Our comrade is accused as the “instigator” of false accusations, with the sole evidence being that the contact phone of these collectives happened to be registered in his name at the time, as happens in the context of a typical cyclical alternation.
However, the attempt to “privatize” a social issue and present the events as a conflict among “individuals” obscures reality: Behind the personal lawsuits of the officers of the Greek military lies the effort to silence the voice of the movement inside and outside the army, to mute the burdensome “noise” of the anti-war movement, to eliminate those who struggle against militarism and war. It is an attempt to discipline the conscripted youth, and use fear to teach that “logic ends where the army begins.” This is also the role of the prosecution industry employed against anyone who struggles: to blackmail, terrorize, discipline, and to financially and morally eliminate activists.
The Greek army is an integral part of the strategic plans of the Greek state, both internationally and domestically. In the Aegean, the Southeastern Mediterranean, the Balkans, the Middle East, Northern or Sub-Saharan Africa, the Red Sea, or the Gulf of Aden—in short, in this vast space that is of geopolitical interest to the Greek state—the Greek army is involved in “peacekeeping interventions,” alone or in collaboration with its Western allies, conducting military exercises and monitoring key points for the transfer of capital, energy, and products. Domestically, we could safely argue that there is no significant sociopolitical event in which the army and its mechanisms have not been involved: from the threat of military suppression of the December 2008 insurrection, the Crowd Control Protocols, and the “factory reoccupation” exercises which target the collective action of workers, to the inhumane militarization of the management of the refugee crisis and the army’s involvement in handling Covid-19. A prime example of the barbarity of the army’s involvement in the racist management of refugees can be found in the war events of February-March 2020 in Evros, with confirmed murders of refugees by the Greek state.
We declare this clearly: Nikos Charalampopoulos IS NOT ALONE! The prosecution against the Committee of Solidarity for Conscripts is a prosecution against the thousands of conscripts who–throughout the decades of activity by the Committee and the Spartacus Network–denounced the hardships of military service that violated any notion of human rights, refused to become part of the war plans of the Greek state, and rejected participation in the barbaric manhunt against refugees at the borders. It is a trial against those of us who refuse to consent to the absurdity of militarism, racism, and war. Against those of us who look with horror at the new era of wars that has been inaugurated, and who will struggle not to become cannon fodder for them.
It is a trial against all of us. And in this trial, our comrade Nikos will not be alone.   Nikos Charalampopoulos must be acquitted.
Hands off the anti-war movement.
Posted (Updated )