Να μην κατεδαφιστούν τα κτίρια μοντέρνα αρχιτεκτονικής της Δ.Ε.Θ.

ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΔΕΘ    
Η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης από την ίδρυσή της αποτέλεσε και αποτελεί υπερτοπικό-υπερεθνικό πεδίο παρουσίασης, ανάδειξης, ώσμωσης και προβολής της καινοτομίας σε πλείστους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας και ένταξής της στην καθημερινότητα της ελληνικής κοινωνίας. Δομικός ιστός όλων αυτών ο χώρος, τόσο ο υπαίθριος όσο –και κυρίως– τα κτιριακά κελύφη. Τα περίπτερα, όπου η καινοτομία ως έκθεμα γίνεται προσιτή στον επισκέπτη, διαχέεται στην κοινωνία. Αν και σπανίως μνημονεύεται, η ιστορία και ο χώρος της ΔΕΘ είναι διάστικτος από εξαιρετικά δείγματα-μνημεία της νεοελληνικής αρχιτεκτονικής (έργα των Δ. Tριποδάκη, Εμ. Βουρέκα-Σπ. Στάϊκου-Πρ. Βασιλειάδη, Κ. Kαψαμπέλη-Ι. Βικέλα, N. Bαλσαμάκη, Δ. Φατούρου και άλλων – ορισμένα έχουν αλλοιωθεί ή κατεδαφισθεί), τα οποία αποτελούν μοναδικά στον ελληνικό χώρο δείγματα εκθεσιακών περιπτέρων. Παράλληλα χαρακτηρίζουν, ως τοπικά, χρονικά και νοηματικά σημεία αναφοράς, το χωρικό πλαίσιο της διοργάνωσης που συνδέει τη Θεσσαλονίκη με το απώτερο ιστορικό και πολιτιστικό παρελθόν και την ευρεία ενδοχώρα της. Με δεδομένο ότι το εκθεσιακό-συνεδριακό κέντρο της ΔΕΘ «θα πρέπει να αποτελεί ένα τοπόσημο, ένα νέο landmark για τη Θεσσαλονίκη» , θα ήταν ολέθριο αυτό να απονευρωθεί από την ιστορία του. Διατηρώντας τη συνέχεια του θεσμού, οφείλει να διατηρήσει και αναδείξει τις κτιριακές εδράσεις-αναφορές του (έστω τις πλέον χαρακτηριστικές και αυθεντικές), να τις προβάλει ως τοπόσημα και να τις καταστήσει περισσότερο προσιτές στην πόλη. Στο πνεύμα αυτό προτείνεται η διατήρηση, ανάδειξη και ένταξη στον συνολικό σχεδιασμό του νέου εκθεσιακού κέντρου των υφισταμένων κτιρίων Διοίκησης, Περίπτερο 1, Περίπτερο 2 και Περίπτερο ESSO PAPPAS (πλέον των προτεινομένων από τη μελέτη Παλαί ντε Σπόρ, Πύργος του ΟΤΕ και MOMus-Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης). Με τη χειρονομία αυτήν εμπλουτίζεται και αποκτά συνέχεια, συνεκτικότητα και στιβαρότητα ο «΄Αξονας των Μουσείων».