Westerse media roepen schande over de reactie van Moslims overal ter wereld betreffende de Islamofobische film “Innocence of Muslims”. Hordes gewelddadige Moslims zouden naar aanleiding van de film de wereldvrede in gevaar brengen. Maar is dat echt zo? Burgers en media reageren. De Amerikaanse satirist Gawker heeft de hype briljant verbeeld. met alternatieve afbeeldingen van "Moslim Razernij":

Zeven dingen die je mogelijk gemist hebt over de "Moslim Dwazernij":

Zoals de meeste mensen vinden de meeste Moslims de Islamofobische film "Innocence of Muslims" van 13 minuten smakeloos en beledigend. Protest heeft zich dan ook snel verspreid. Demonstranten dippen daarbij hun verontwaardiging rijkelijk in het discourse tegen de westerse politiek in het Midden Oosten en de westerse religieuze kruistocht tegen de Islam en de Profeet Mohammed. Maar de media missen een aantal belangrijke punten:

1. Volgens vroege schattingen, neemt slechts 0,001% tot 0.007% van de 1.5 miljard Moslims deel aan de protesten – een minuscule fractie dus slechts.



2. De grote meerderheid van de protesten was vredelievend. De aanvallen op westerse ambassades waren bijna allemaal georganiseerd en opgehitst door Salafisten, een radicale Islamistische beweging die zich erop toelegt populaire gematigde Islamistische groepen te ondermijnen.



3. Hooggeplaatste Libische en Amerikaanse bewindslieden zijn verdeelt over de vraag of de moord op de Amerikaanse ambassadeur in Libië gepland was om met 9/11 samen te vallen. Dit zou betekenen dat deze moord niet direct verband houdt met het uitkomen van de film.



4. Behalve door aanvallen van radicale militante groeperingen in Libië en Afghanistan, zijn er volgens een vergelijkend onderzoek van verschillende nieuws bronnen op 20 september 0 mensen omgekomen door de activiteiten van demonstranten.



5. Zo’n beetje elke belangrijke leider, Moslim en westers, heeft de film veroordeeld, en daarbij heeft zo’n beetje elke leider gewelddadige reacties in reactie op de film veroordeeld.



6. De paus bezocht Libanon op het hoogtepunt van de spanningen en leiders van Hezbollah die bij zijn preek waren , onthielden zich van commentaar totdat de paus uit Libanon vertrokken was. Daarbij riepen zij op tot religieuze tolerantie. Ja, ook dit is echt gebeurd de afgelopen weken.



7. Na de aanvallen in Benghazi, gingen gewone burgers in Benghazi en Tripoli de straat op met spandoeken, waarvan vele in het Engels, met verontschuldigingen en de boodschap dat het geweld niet representatief is voor hen, noch voor hun religie.

Tel hierbij op dat echt nieuws vorige week het mediaveld moest ruimen om plaats te maken voor nieuws over “Moslim Razernij”. Ik noem de protesten van tienduizenden Russen tegen Russische president Poetin in Moskou en de honderd duizenden Portugezen en Spanjaarden en meer dan een miljoen Catalanen die de straat op gingen voor Catalaanse onafhankelijkheid .

Moslim Razernij of Salafistische Strategie

Ontmoet Sheikh Abdallah, de Salafistische TV presentator die de golf van Moslim razernij op gang bracht. Foto: Ted Nieter

De film "Innocence of Muslims" werd door de extreem-rechtse Salafisten - radicale Islamisten die lange tijd door Saoedi-Arabië werden gesteund - opgepikt, waarna zij er voorzien van ondertitels mee aan de leur gingen. De film was een goedkope YouTube mislukking totdat de Egyptische salafistische tv presentator Sheikh Khaqled Abdullah (rechts). hem begon te promoten onder zijn volgelingen op 8 September. De meeste Moslims negeerden de film of protesteerden op geweldloze wijze, maar de Salafisten, met hun typische zwarte vlaggen, gebruikten de film om gewelddadig protest te instigeren en ambassades aan te vallen. Onder andere leden van de Egyptische Salafistische partij namen deel aan de protesten waarbij de Amerikaanse ambassade werd aangevallen. Vergelijkbaar met extreem-rechts in Europa en de VS, is de Salafistische strategie er een waarbij zij de publieke opinie in hun richting proberen te bewegen door hun volgelingen op te hitsen tot razernij en radicaal gedrag en door andersdenkenden demoniseren. Deze methode doet bijvoorbeeld erg denken aan die van de anti-Moslim pastoor Terry Jones uit de VS (die de film in het westen promootte). In beide samenlevingen zijn gematigde mensen ver (ver!) in de meerderheid. Een belangrijke leider van de Egyptische Moslim Broederschap (de belangrijkere en populairdere tegenhanger van de Egyptische Salafisten) schreef het volgende in de New York Times: "Wij houden de Amerikaanse regering noch de Amerikaanse burgers verantwoordelijk voor de daden van een aantal figuren die de wetten die de vrijheid van burgers en van expressie moeten beschermen, uitbuiten."

De juiste media verslaggeving

Een kleine groep journalisten en experts houdt zich bezig met het doorgronden van de krachten die achter de protesten schuil gaan. Onder hen, Hisham Matar . Hisham beschrijft op overtuigende wijze de triestheid in Benghazi na de dood van de Amerikaanse ambassadeur Steven’s. Barnaby Phillips schrijft hoe Islamistisch extreem-rechts de film manipuleerden om hier een slaatje uit te slaan voor hun beweging. Anthropoloog Sarah Kendzior waarschuwt nogmaals voor het behandelen van de Islamitische wereld als een homogene eenheid . En Professor Stanley Fish probeert een moeilijke vraag te beantwoorden: Waarom zoveel Moslims zo gevoelig zijn voor de onflatteuze afbeelding van de Islam .