‘Hoe kunnen we nog leven als we niet mogen spreken?’ vraagt Shabana*, een tienermeisje dat droomde van een opleiding aan een businessschool. Haar droom is onder het Taliban-regime in duigen gevallen.

Shabana zou nu eigenlijk net klaar moeten zijn met de middelbare school, zou uit moeten kunnen gaan met vriendinnen, zich aanmelden voor de universiteit en dromen van oneindige mogelijkheden. In plaats daarvan zit ze opgesloten; geïsoleerd van de buitenwereld door het wrede Taliban-regime, net als miljoenen andere meisjes en vrouwen in Afghanistan. Velen van hen durven niet te praten, lachen of zingen. Hun hele wezen ligt onder vuur.

Dit is niet alleen immoreel, het is ook illegaal!

Daarom zijn vier landen vorig jaar een procedure gestart die uiteindelijk tot een rechtszaak bij het Internationaal gerechtshof kan leiden. Maar een jaar later is de situatie van vrouwen en meisjes dringender dan ooit, en er is nog altijd geen gerechtigheid.

Teken en deel deze petitie nu, dan overhandigen we ze rechtstreeks aan de besluitvormers in Nederland, Duitsland, Canada en Australië. We houden ze aan hun belofte!

​*Shabana is een pseudoniem. De vrouw in de foto is niet Shabana.