Burgers voor een veilig toevluchtsoord
Noodhulp aan vluchtelingen in Griekenland
Door Mike Baillie
Ik ben iets meer dan 30 jaar geleden geboren in Zuid-Afrika -- en omdat ik toevallig met een blanke huid geboren ben, begon ik mijn leven met een grote voorsprong. Genoeg te eten, een goede school, en ik ging door naar de universiteit. Maar ik had net zo goed met een donkere huid geboren kunnen zijn, of met een arme familie, of in een land als Syrië of Sudan -- mijn leven zou er fundamenteel anders uitgezien hebben.
De wereld wordt nu geconfronteerd met de grootste vluchtelingencrisis sinds de Tweede Wereldoorlog -- voor sommigen is hun situatie zo hopeloos dat zij hun hele leven verkopen voor een klein rubber bootje om de zee over te steken. Dat is geen keuze: dat is het gebrek daaraan. En in een andere tijd of plek had het net zo makkelijk jou of mij kunnen zijn die daar op de golven drijft.
We zien de foto's van baby's, in dekens gewikkeld, boven het hoofd van een vader die door het water waadt. De houten boot voor 10, met 50 mensen erop. Het kleine meisje dat haar hele leven en al haar schoolfoto's in een lekkende koffer gestopt heeft. Maar hoe kunnen wij hier iets aan veranderen?
Onlangs had ik de kans om dat te proberen, en het is iets wat ik nooit meer vergeten zal.
Dankzij donaties van Avaaz-leden over de hele wereld, hebben wij een scheepslading slaapzakken, gezondheidspakketten, en luiers kunnen kopen voor vluchtelingen op twee Griekse eilanden. Met een handvol leden uit Athene, hebben we alles naar Kos en vervolgens naar Leros gebracht, waar vluchtelingen uit Syrië, Irak, Sudan -- en zelfs zo ver weg als Bangladesh -- er weer even mee vooruit kunnen. Zo’n 600 vluchtelingen komen elke dag aan op de Griekse eilanden, en Griekenland is nu de belangrijkste bestemming voor vluchtelingen die naar Europa komen.
Naast de directe steun aan arriverende vluchtelingen, hebben we ook twee lokale groepen
bevoorraad die spontaan hebben gereageerd op de vluchtelingencrisis om hen heen. Zij zijn degenen die door de politie gebeld worden als vluchtelingen water nodig hebben, of een baby geen droge kleren meer heeft. Zij zijn leraren die de hele ochtend werken en in de middag hoop en een toevluchtsoord bieden aan families. Het zijn mensen zoals Matina, een voormalige rechter bij het hooggerechtshof, die met de ene hand politici aan de telefoon heeft, en met de andere luiers en een droog paar schoenen uitdeelt.
Zij zijn een geweldige groep mensen, zo vol van energie, hoop en liefde, maar ook angstig voor wat er nog gaat komen -- en velen van hen zijn Avaaz-leden net als jij.
Maar voor mij persoonlijk, kwam het hoogtepunt van dit alles op het eiland Kos, laat op een namiddag.
We hadden medische pakketten uitgedeeld bij een vervallen 'hotel' waar gevluchte gezinnen kampeerden. Er waren ongeveer 20 kinderen daar, en bijna een uur lang hebben we niets anders gedaan dan met ze spelen en lol maken. Tekeningen van Micky Mouse, ronddollen in het stof, klimmen op schouders -- het was een kans om volledig mens te zijn, lachen tot het pijn doet, met kinderen die net alles achtergelaten hebben.
De wereld is een boze plek op dit moment -- en overheden bouwen muren, en doen hun best om mensen buiten te sluiten. Maar als onderdeel van de Avaaz-gemeenschap gaan wij hier niet in mee. Ondanks alles, waden wij het water in vanuit een overtuiging van liefde en menselijkheid. Wij verzetten ons tegen de giftige “ieder voor zich”-mentaliteit, en breken de muren af. Wanneer overheden reageren met "Nee", omzeilen wij hen, als kortsluiting voor hun xenofobie en racisme. Samen laten wij zien hoe de wereld een betere plek kan zijn, waar wij ze niet buiten sluiten, maar over de muur tillen, en in de ogen kijken -- en dat maakt iedereen gelukkiger.
Bedankt dat jij helpt om dit mogelijk te maken.
Dat jij het nieuws volgt, onze emails leest, en actie onderneemt. Het zou zo veel makkelijker zijn om weg te kijken, maar we zouden zo veel minder menselijk zijn als dat is wat we deden. Bedankt dat jij jouw hart blootgeeft en meevecht voor wat juist is. Het gaat schitterend worden.
Meer dan noodhulp“For me the highlight of our refugee aid response came late one afternoon. We’d handed out health kits at a broken-down ‘hotel’ where refugee families camp out. There were about 20 kids, and for almost an hour we just played and joked around. Drawing Mickey Mouses, spinning in the dust, climbing on shoulders -- it was a chance to be fully human, laughing-till-it-hurts with kids who’d just left everything behind. The joy of making those kids laugh, after everything they’ve lived through -- wow, pure happiness.Thanks to Avaaz members around the world for pitching in to make that moment, and the whole refugee project, possible.”-- Mike Baillie, Avaaz campaignerSee more from this project here: https://www.avaaz.org/CitizensForSanctuary
Posted by Avaaz on Tuesday, 30 June 2015